zondag 30 mei 2010
Doomsday
Wie mij kent weet ik dat ik al ruim twee jaar een lippiercing heb. Deze heb ik stiekem gezet met een vriendin van mn middelbare school omdat ik er gewoon zin in had, en ik was zestien toen was zoiets 'tof' vooral als je alternatief bezig bent.Maar daar mijn tunnels eruit zijn , mijn neuspiercing eruit is en ik een plakplaatje wil is het tijd om me ook te verlossen van het stuk chirurgischstaal wat ik in mn lip heb zitten. Ik ga gedag zeggen tegen mijn off centre labret. En ja ik ga m heel erg missen. Dat weet ik wel zeker. Maar ik ben onderhand achttien en ik ga studeren. Ik ben veranderd qua kleding stijl en ik wil gewoon werk hebben en niet achter de kassa van de appie zitten omdat ze daar wel piercings toelaten. Maar het is wel meteen zo definitief. Ik ben niet meer 'anders' en dat is iets wat ik graag was.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Je blijft uniek, zelf zonder lippiercing! Het zijn niet piercings die je anders maken maar je persoonlijkheid.
BeantwoordenVerwijderen